Halos limot na kita…halos
Lipat, lipat, lipat. Kanina pa ako naghahanap ng matinong istasyon sa radyo para mapakinggan, pero masisira na ‘tong cassette sa kapipihit ko, wala parin akong mahanap. Finals na bukas, kailangan kong magreview at hindi ako makakapagreview ng maayos ng walang matinong background music. Linggo nga pala ngayon kaya panay mga oldies ang pinatutugtog. Type ko rin naman ang mga flashback songs kaya lang hindi 'yun ang trip kong pakinggan ngayon eh.I saw an old friend of ours today. Parang may kung anong nagpapigil sa kamay ko ng malipat sa istasyong pinatutugtog ang kantang iyon. She asked me about you, I didn’t know quite what to say. Sa pagkakarinig ko pa lang ng awit, may mga ala-alang pilit naghahanap ng lugar sa magulo kong utak. Parang may isang surot na nagpupumilit pumasok sa aking tenga.
Hindi. Hindi maaaring magbalik ang nakaraang iyon. Hindi dapat ngayon, may exams ako bukas at kailangan kong mag-aral. Focus Michael, Focus!! Kailangan kong magsunog ng kilay. Hindi ako dapat manatiling nakakapit sa mga ala-alang kung tutuusin ay may isang buwan ko na dapat kinalimutan.
Krriinngg…kriiingg! Langya. Hindi ba ako patatahimikin ng gabing ito? Mag-aalas diyes na ng gabi, heto ako pilit na nag-aaral, nagrereview para sa exams bukas, tapos heto ang telepono, nangungulit nandidistorbo, nagsusumigaw na sagutin ko siya, naninira ng konsentrasyon. Kung bakit ba naman kasi pinasok-pasok ko pa itong telepono namin sa kuwarto ko, eh di sana tuloy-tuloy akong nakakapag-aral.
Hello? Sino ba ‘to? Inangat ko ang telepono at magalang ko pa rin namang sinagot ang nasa kabilang linya sa kabila ng aking pagkainis.
Hello Mike, ako ‘to. Shit! Boses pa lang kilala ko na, si Bernadette.
Sa dinami-dami ba naman ng pwedeng tumawag sa akin eh itong lintik na babaing ito pa! Alam ba ng tadhana na ito ang dahilan kung bakit halos isang buwan akong umiiyak, gabi-gabi?
Oh Bern, napatawag ka?
Wala lang, nagpaparamdam lang.
Linsyak na babae yan oh, inistorbo ako sa pag-aaral ko para lang sa wala. Nasisiraan na talaga siya ng bait.
Nagpaparamdam? Ano ka multo?
Mike…
Ano?
May ginagawa ka ba?
Meron. Marami. Gusto mong malaman yung isa? Kinakalimutan kita. Yun ang isa sa ginagawa ko. At tulad ng sabi sa kantang tumutugtog ngayon, halos nakalimutan na kita. Halos, nang bigla kang tumawag at muling pinaalala sa akin na hindi pa kita talaga tuluyang nalilimot.
Meron, marami. Nagrereview ako eh. Ano, finals na kasi namin eh. Ikaw, 'di n'yo pa ba finals?
Mike, may gusto lang sana akong itanong eh…
Kung mahal pa kita? Itatanong mo ba kung may nararamdaman pa ako sa iyo? Aaaminin ko, mer…
Ano naman yun?
Galit ka pa ba??
Oo. Galit ako. Galit na galit. Galit ako sa’yo dahil sa ginawa mo sa ‘kin, dahil sa ginawa mo sa ‘tin. Galit ako sa sarili ko dahil hinayaan kong mangyari ang mga nangyari sa ating dalawa. At galit ako sa mundo dahil patuloy silang gumagawa ng bagay na ikapaghihiwalay natin.
Galit? Tungkol naman saan?
Mike naman, para kang sira eh, eh di yung sa...sa atin. Yung nangyari sa atin…yung ginawa...yung ginawa ko... sa...sa'yo.
Bakit biglang humina ang boses mo? Nahihiya ka ba na baka marinig ng iba na niloko mo ‘ko? Nahihiya ka ba sa ginawa mo? Marunong ka rin naman palang mahiya.
Bernadette naman eh, wala akong panahon sa mga ka-dramahan mo. Kung hindi mo ako titigilan magagalit talaga ako sayo. Bern, nag-aaral ako eh, wag mo muna akong abalahin tungkol sa mga ganyang bagay.
Mike gusto ko lang naman malaman kung napatawad mo na ba ako. Nagsorry na ako sa’yo di ba? Pinagsisihan ko na lahat. Mike, have you forgiven me?
No! Hindi! Hindi pa kita pinapatawad, at kahit mag-Ingles ka pa dyan, at kahit ilang beses ka bang mag-sorry, o maglupasay pa kaya, hindi kita patatawarin. Ayaw kitang patawarin. Gusto kong isipin ko na galit ako sa’yo para mas madali kitang makalimutan. At gusto kong isipin mo na galit ako sa’yo para di mo na ako tawagan tuwing nagrereview ako.
Bern naman, parang awa mo na, wag ngayon, ha? Mag-usap na lang tayo pagkatapos ng finals. Gusto ko munang mag-concentrate ngayon sa exams, pwede?
Mike, sabihin mo lang sa akin please kung napatawad mo na ba ako. Mike, please...
Bakit ba? Bakit ba gusto mong malaman? Hindi ka ba paaakyatin sa langit kapag hindi kita pinatawad? Gusto mo na bang ikumpisal lahat ng mga kasalanan mo?! Ganun ba?!
Tumaas na ang boses ko, di ko na napigilan, pero okey na rin yun para masisip niyang naiinis na ako, siguro naman ibababa na niya ang telepono.
Nanahimik din ang walang hiya sa kabilang linya. Tinamaan siguro sa mga sinabi ko.
Si...sige Mike, goodbye na. Good luck na lang sa exams mo.
Teeeeet-teeeeeet...
Sa wakas binaba na rin.
Kung alam mo lang Bern, sa kabila ng mga ginawa mo sa akin, mahal na mahal pa rin kita. Hindi naging sapat ang mga panloloko mo para tuluyan kitang makalimutan at matanggal ang pangalan mo sa puso ko. Kulang ang mga luhang ibinuhos ko upang mabura ang mukha mo na nakapinta na sa isip ko.
Mahal kita, at patuloy pa rin siguro kitang mamahalin hanggang sa malagutan ako ng hininga. Mahirap nang kumawala ang isang bagay na nakasanayan mo na.
Mahal kita.
So if you come back around after painting the town, you'll see I'm almost over you... Tapos na ang kanta, tulad ng lahat ng bagay na may katapusan, sigurado ako malilimot din kita. Pg i, makakalimutan din kita...
Makakalimutan din kita...
Makakalimutan...
Makakalimutan...
Krriiiiing! Kriiinng!
Telepono? Nagising ako sa tunog ng telepono... Nagising? Anak ng tinapa, nakatulog pala ako. Anong oras na...alas singko na ng umaga? Asar naman! Nakatulog ako ng 'di ko namalayan! Papasok nanaman ako sa eskwela na wala pa akong nare-review! Nakakainis talaga! Kasalanan 'tong lahat ng babaeng 'yon eh!
Krriiiiing! Kriiinng! Eh sino naman kaya 'tong tumatawag na 'to kay-aga aga!
Hello? Sino 'to?
Hello, Mike? Si Rowena 'to.
Oh Weng, ikaw pala, napatawag ka? Ang aga pa ah?
Tinatawagan kita kagabi, una busy, tapos nung sumunod 'di mo naman sinasagot!
Nakatulog ako eh. Bakit ka nga napatawag?
Si best, si Bernadette mo...
Oh ano nanamang meron dun?
Naaksidente siya kahapon.
Ha? Paano? Anong nangyari?
Nabangga siya kahapon, habang papauwi kami, sa may labas ng school, basta ang bilis ng mga pangyayari, tapos, tapos...yun na, nakita na lang namin siya, andun...
Anak ng teteng naman oh, may nangyari pala sa kaniya hindi man lang sinabi sa akin. Siguro nasa ospital pa yun kagabi. Kaya pala siya napatawag. Naku, nasigawan ko pa naman siya, lagot na. Pero kasalanan naman niya yun eh, kung sinabi niya sa aking nasa ospital siya at hindi maganda ang lagay niya eh di sana kinausap ko siya ng matino. Hindi ko pala dapat siya sinigawan sa telepono.
Oh, ano nang lagay niya ngayon, di naman siguro grabe yung nangyari?
Mike! Ano kaba?!
Bakit nanaman?
Dead on arrival siya!
